Chociaż możesz mieć pokusę, aby palić podczas walki z powiększonymi migdałkami, nie jest to dobry pomysł. Po pierwsze, palenie osłabia system odpornościowy. Po drugie, może prowadzić do poważnych chorób, w tym raka płaskonabłonkowego i ropnia okołomigdałkowego.
Palenie powoduje spuchnięte migdałki
Istnieje wiele przyczyn spuchniętych migdałków. Niektóre z nich są powszechne, jak np. infekcje wirusowe. Jednak inne mogą być poważne. W niektórych przypadkach spuchnięte migdałki mogą być oznaką raka. W takich przypadkach wymagana jest interwencja medyczna. Na szczęście istnieje wiele metod leczenia zapalenia migdałków, w tym antybiotyki.
Toksyny, takie jak tytoń, mogą również powodować puchnięcie migdałków. Mogą one również powodować stan zwany migdałkami, które są żółtymi, białymi plamami, czasami o konsystencji sera. Są one wynikiem gromadzenia się cząstek pokarmu wewnątrz migdałków, co powoduje rozwój bakterii.
Aby wspomóc leczenie spuchniętych migdałków, możesz spróbować domowych sposobów. Po pierwsze, można płukanie ciepłą wodą z solą, która zmniejsza obrzęk. Pomoże to również rozrzedzić śluz w zatokach, co doprowadzi do lepszego drenażu. Pomocne jest również picie dużej ilości płynów. Staraj się unikać żucia twardych lub chrupiących pokarmów, ponieważ mogą one podrażnić gardło. Podobnie, jeśli możesz, pij dużo soków owocowych i koktajli mlecznych z kaloriami.
U dorosłych palenie tytoniu zostało powiązane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ostrego zapalenia migdałków i ropnia okołomigdałkowego. Palenie zwiększa również szanse na nawracający epizod ostrego zapalenia migdałków.
palenie papierosów osłabia układ odpornościowy
Palenie papierosów może pogorszyć działanie układu odpornościowego i pogłębić nawracający przypadek powiększonych migdałków i migdałków. Zmniejsza odporność śluzówki, czyli tej części organizmu, która reguluje komórki zapalne. Szkodliwe substancje chemiczne znajdujące się w dymie papierosowym wpływają również na mikroflorę jamy ustnej i sprzyjają rozwojowi bakterii. Faktem jest, że palenie może pogorszyć stan zdrowia jamy ustnej, a dotyczy to szczególnie osób z powiększonymi migdałkami i migdałkami, które są zagrożone rakiem jamy ustnej.
Substancje chemiczne znajdujące się w dymie tytoniowym powodują podrażnienie wrażliwych tkanek gardła. Może to powodować przewlekły ból gardła, szczególnie u palaczy. Osłabia również układ odpornościowy i zwiększa ryzyko zachorowania na raka gardła. Ponadto, palenie papierosów może zmniejszyć układ odpornościowy, przez co palacze są bardziej podatni na infekcje gardła.
Rak płaskonabłonkowy
Palenie tytoniu zostało powiązane z gorszym przeżyciem u pacjentów z rakiem płaskonabłonkowym głowy i szyi (HNSCC). Chociaż palenie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju choroby, nie jest to jedyny czynnik ryzyka. W trakcie trwania choroby palenie wiąże się z większym ryzykiem nawrotu i zgonu.
Rak płaskonabłonkowy występuje w nabłonku śluzówki jamy ustnej i gardła. Rozwija się, gdy układ odpornościowy nie jest w stanie zwalczyć komórek nowotworowych. Jest on zwykle spowodowany mutacjami w genach supresorowych guza.
Rak płaskonabłonkowy gardła jest częstym schorzeniem, które dotyka podstawy języka, migdałków, podniebienia miękkiego i tylnej części gardła. Chociaż dokładna lokalizacja choroby nie jest znana, jest ona związana z używaniem alkoholu i tytoniu. Dodatkowo czynnikiem ryzyka jest wcześniejsze zakażenie niektórymi szczepami wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV). Szczepionka przeciwko HPV została zatwierdzona dla tego typu nowotworu.
Częstość występowania raka migdałka zwiększa się wraz z wiekiem oraz kombinacją używania tytoniu i alkoholu. U osób intensywnie palących ryzyko zachorowania na raka migdałka i gardła jest dwukrotnie większe niż u osób niepalących. Dobrym sposobem na zmniejszenie szans na rozwój raka migdałków jest rzucenie palenia. Nawyk ten jest przyczyną numer jeden nowotworów głowy i szyi.
ropień okołomigdałkowy
Ropień okołomigdałkowy jest zbiorem ropy, która tworzy się w przestrzeni okołomigdałkowej, która jest małą przestrzenią w tylnej części gardła pomiędzy migdałkami a otworem do przełyku i żołądka. Jest ona wywoływana przez bakterie i zwykle jest wynikiem infekcji migdałków. Może jednak rozwinąć się również w wyniku zakażenia ślinianek lub zębów. Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć ropień okołomigdałkowy, od razu zadzwoń do lekarza. Wczesne rozpoznanie tego schorzenia jest ważne, ponieważ można je łatwo wyleczyć.
Lekarz może wykonać aspirację igły, aby znaleźć źródło ropnia. Może również wykonać tomografię komputerową lub badanie ultrasonograficzne, aby zajrzeć do wnętrza obszaru. W niektórych przypadkach podaje się płyn kontrastowy, aby zwiększyć widoczność ropnia. Upewnij się, że poinformujesz swojego pracownika służby zdrowia, jeśli jesteś uczulony na płyn kontrastowy. Jeśli ropień jest spowodowany zakażeniem bakteryjnym, lekarz może przepisać antybiotyki.
Chociaż objawy ropnia okołonerkowego są zazwyczaj łagodne, nieleczony stan może stać się poważny. Może on rozprzestrzenić się na szyję, szczękę i klatkę piersiową, a nawet spowodować zapalenie płuc. Objawy obejmują ból gardła, gorączkę i problemy z oddychaniem. Jeśli objawy nie ustępują, należy niezwłocznie udać się do lekarza.
UPPP vs tonsillektomia
Nowe badanie opublikowane w JAMA Internal Medicine porównuje wyniki UPPP i tonsillektomii w leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (OSA). Do badania włączono 54 pacjentów z OSA, w tym 36 mężczyzn i 12 kobiet. Wiek uczestników wahał się od 24 do 54 lat. Średni wskaźnik masy ciała (BMI) przed badaniem wynosił 29,3 plus lub minus 2,5. Wszyscy pacjenci uzyskali świadomą zgodę.
UPPP, czyli Uvulopalatopharyngoplastyka, jest alternatywą dla tonsillektomii w leczeniu bezdechu sennego. Zabieg UPPP zastępuje wadliwą zastawkę w tylnej części gardła. Wada ta powoduje wyciek tonów nosowych i płynu z nosa, co skutkuje OSA. Jednak pacjenci powinni być świadomi ryzyka związanego z tą procedurą, które może obejmować poważne blizny. Poważne blizny mogą prowadzić do cięższego przypadku OSA i sprawić, że mowa będzie nietypowo brzmiała bez nosa. Jednak staranne planowanie i techniczne wykonanie może zminimalizować ryzyko takich powikłań.
Zabieg UPPP wymaga dolnego nacięcia na języku i podniebiennej stronie migdałków. Nacięcia powinny być boczne w stosunku do nacięć po tonsillektomii. Niekiedy nacięcie podniebienne musi być sfazowane, aby umożliwić dostęp do wlotu nosogardła. Do zatrzymania krwawienia stosuje się elektrokauteryzację bipolarną.
Epizody krwawienia po zabiegu tonsillektomii
Epizody krwawienia po zabiegu tonsillektomii mogą być bardzo poważne i powinny być natychmiast leczone. Chociaż jest to rzadkie, krwotok po tonsillektomii może być śmiertelny. Powikłanie to charakteryzuje się jasnoczerwoną krwią, która zwykle występuje w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu. Może być również spowodowane odwodnieniem. Ważne jest, aby w przypadku krwawienia z jamy ustnej lub gardła od razu skonsultować się z lekarzem.
Chociaż palenie tytoniu nie było przyczyną epizodów krwawienia po tonsillektomii, palenie było związane z większym ryzykiem wystąpienia krwotoku po tonsillektomii. Częstość epizodów krwawienia po tonsillektomii wynosiła 6,7%, w porównaniu z częstością 5,4% u osób niepalących. Dodatkowo epizody krwawienia po tonsillektomii częściej występowały u osób w wieku od 20 do 30 lat.
Pacjenci, którzy mają kilka epizodów powiększonych migdałków, powinni rozważyć wykonanie tonsillektomii, jeśli doświadczają częstych epizodów bólu gardła. Zabieg ten może zapobiec większej liczbie epizodów bakteryjnego zapalenia migdałków i zmniejszyć nasilenie bólu gardła. Pacjent powinien prowadzić dokumentację podstawowej opieki zdrowotnej, aby udokumentować, jak często występują te epizody.
Ryzyko krwawienia po zabiegu tonsillektomii jest dużym problemem dla pacjentów. Technika operacyjna i zastosowana patologia migdałków mogą wpływać na ryzyko krwotoku.
Podobne tematy
