Jeśli masz powiększone migdałki, możesz się zastanawiać jaki antybiotyk może Ci pomóc. Twoje migdałki mogą być czerwone, opuchnięte i wypełnione ropą. Są to oznaki infekcji i musisz je natychmiast leczyć. Na szczęście istnieje kilka opcji. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym, który antybiotyk jest najlepszym wyborem dla Twojego konkretnego stanu.
Penicylina
Nowe badanie sugeruje, że antybiotyk penicylina pomaga w przypadku powiększonych migdałków. W badaniu stwierdzono, że dawka penicyliny V podawana cztery razy dziennie przez pięć dni była równie skuteczna jak penicylina V podawana trzy razy dziennie przez 10 dni. Jednak wskaźnik nawrotów choroby był podobny w obu grupach. Dawki penicyliny V zostały jednak odpowiednio dostosowane do dzieci o masie ciała do 40 kg. Ponadto w badaniu stwierdzono, że u pacjentów, którzy przyjmowali penicylinę V przez pięć dni, prawdopodobieństwo nawrotu choroby było znacznie mniejsze niż u pacjentów, którzy przyjmowali tę samą dawkę leku przez dziesięć dni.
Infekcja jest spowodowana przez wirus, ale zakażenie bakteryjne może również wywołać objawy zapalenia migdałków. W takim przypadku najlepszym sposobem leczenia są antybiotyki. Lek ten nie tylko pomoże w leczeniu zapalenia, ale także zapobiegnie powikłaniom, takim jak kieszeń ropna między migdałkami a ścianą gardła, która jest znana jako quinsy.
Infekcja bakteryjna w migdałkach może powodować silny ból i trudności w przełykaniu. Najczęstszym antybiotykiem na tę przypadłość jest penicylina, którą przyjmuje się doustnie przez 10 dni. Jeśli jednak dziecko jest uczulone na penicylinę, mogą zostać przepisane inne antybiotyki. Ważne jest, aby dziecko przyjmowało przepisany antybiotyk przez cały czas jego trwania. W przeciwnym razie zakażenie będzie się rozprzestrzeniać i u dziecka może rozwinąć się gorączka reumatyczna lub zapalenie nerek.
Wyniki badania wykazały, że penicylina jest skuteczna w leczeniu powiększonych migdałków. Z pacjentami kontaktowały się pielęgniarki badawcze po zakończeniu leczenia antybiotykiem i ponownie po trzech miesiącach w celu monitorowania przebiegu infekcji. Pacjentów porównywano pod względem złagodzenia objawów, czasu do wystąpienia nowych objawów oraz zdarzeń niepożądanych.
Aspiryna
Przyjmowanie aspiryny w celu uśmierzenia bólu może pomóc w przypadku powiększonych migdałków, ale nie jest zalecane u dzieci. Lek ten może prowadzić do zespołu Reye’a i uszkodzić wątrobę. Stąd dorośli powinni stosować zamiast niego leki przeciwbólowe. Można je przyjmować w regularnych odstępach czasu, aby utrzymać ulgę w bólu przez cały dzień.
Aby zmniejszyć ból i gorączkę, pij dużo ciepłych płynów. Możesz również pić herbaty ziołowe zawierające składniki, które mogą łagodzić migdałki. Pomocne mogą być również zimne płyny. Unikaj twardych pokarmów, ponieważ mogą one zarysować migdałki. W niektórych przypadkach konieczna jest tonsillectomia.
Aspiryna może pomóc zmniejszyć stan zapalny, gorączkę i ból. Dorośli powinni przyjmować 325 do 500 mg aspiryny co cztery godziny. Jednak aspiryny nigdy nie należy podawać dzieciom. Jeśli weźmiesz zbyt dużo, może to spowodować obrzęk mózgu, stan zwany zespołem Reye’a. Dlatego ważne jest, aby przed zażyciem aspiryny skonsultować się z pracownikiem służby zdrowia.
Chociaż aspiryna może pomóc zmniejszyć ból spowodowany stanem zapalnym gardła, nie powinna być stosowana regularnie. Może powodować krwawienie i nie jest zalecana do przewlekłego stosowania. Chociaż może pomóc złagodzić ból i dyskomfort związany z zapaleniem gardła, należy pamiętać, że aspiryna powinna być przyjmowana tylko raz lub dwa razy dziennie.
Paciorkowiec grupy A Bakterie paciorkowca grupy A łatwo rozprzestrzeniają się w powietrzu i przez zakażone zmiany skórne. Największe ryzyko występuje, gdy ludzie mają aktywną infekcję, np. anginę, ale zaraźliwość jest mniejsza wśród osób bez objawów. Antybiotyki przepisane przez lekarza mogą jednak zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby, jeśli są przyjmowane zgodnie z zaleceniami. Przyjmowanie antybiotyku nie jest gwarancją ustąpienia zakażenia, ale może znacznie zmniejszyć ryzyko przyszłych infekcji.
Zakażenia paciorkowcem grupy A mogą być bardzo niebezpieczne, powodując niewydolność serca i nerek. Zakażenia te są często spowodowane toksyną uwalnianą przez bakterię. Bakterie te mogą również powodować cięższe zakażenie paciorkowcowe znane jako martwicze zapalenie powięzi. Choroba ta powoduje szybką śmierć tkanki i jest często określana jako „choroba zjadająca ciało”. Tego typu infekcje częściej dotykają niemowląt i osób z przewlekłymi schorzeniami.
Osoby z powiększonymi migdałkami powinny być badane pod kątem paciorkowców. Chociaż antybiotyk na paciorkowca grupy A może wyleczyć infekcję, to ryzyko nawrotu nadal istnieje. W związku z tym ważne jest, aby zachować dobrą rutynę higieny i upewnić się, że często myć ręce. Ważne jest również, aby używać chusteczki podczas kaszlu lub kichania, aby uniknąć rozprzestrzeniania się infekcji.
Chociaż antybiotyki są skutecznym sposobem leczenia zakażenia paciorkowcem grupy A, mogą mieć poważne skutki uboczne, jeśli są przyjmowane przez długi czas. Przyjmowanie ibuprofenu lub acetaminofenu może złagodzić ból gardła. Jeśli objawy nie ustępują, konieczna może być konsultacja z lekarzem.
Aspiryna powoduje zapalenie migdałków
Ostre lub przewlekłe zapalenie migdałków jest stanem zapalnym migdałków i migdałków. Może wystąpić ból gardła, a migdałki mogą wydawać się czerwone i spuchnięte. Stan ten może również powodować gorączkę, ból brzucha i uczucie, że coś utknęło w gardle.
Jeśli wystąpi zapalenie migdałków, należy pić dużo płynów, takich jak ciepłe lub chłodne soki owocowe, oraz przyjmować środki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen lub acetaminofen. Nie należy jednak przyjmować aspiryny, gdyż może ona wywołać zespół Reye’a u dzieci. Jeśli nie jesteś w stanie leczyć tego stanu za pomocą leków dostępnych bez recepty, rozważ skorzystanie z pomocy lekarza.
Badanie wykaże, czy przyczyną zapalenia migdałków jest wirus. Pediatra może wykonać szybki test na anginę podczas wizyty w gabinecie, aby wykluczyć infekcję bakteryjną. Lekarz może również wykonać badanie w poszukiwaniu powiększonych migdałków i ropnia.
Infekcje wirusowe są najczęstszą przyczyną zapalenia migdałków. Przeziębienie, choroba dłoni, stóp i ust oraz wirus Epsteina-Barr mogą prowadzić do zapalenia migdałków. Tylko 15 do 30 procent zapalenia migdałków jest spowodowane przez infekcję bakteryjną. W takich przypadkach lekarz może zastosować antybiotyki, ale nie wyleczą one wirusa.
Jeśli antybiotyki nie są skuteczne, Twój lekarz pierwszego kontaktu może zalecić Ci poddanie się zabiegowi tonsillektomii lub operacji migdałków. Opcje te zależą jednak od wielu czynników, takich jak tolerancja na antybiotyki i wszelkie współistniejące schorzenia.
Zakażenie wirusowe
Zakażenie wirusowe i antybiotyki na powiększone lub bolesne migdałki zazwyczaj nie są połączeniem warunków. Kiedy obie przyczyny są obecne, pracownik służby zdrowia zdecyduje o odpowiednim leczeniu. Będą one zapytać o historii medycznej dziecka i wykonać badanie fizyczne. Jeśli migdałki są zapalone, wezmą wymaz, aby potwierdzić diagnozę. W zależności od rodzaju infekcji, lekarz może przepisać antybiotyk lub lek przeciwwirusowy. W ciężkich przypadkach może być konieczna operacja.
Większość przypadków zapalenia migdałków jest spowodowana przez wirusy. Należą do nich wirus Epsteina-Barr i wirus mononukleozy. Jednak niewielki odsetek przypadków spowodowany jest zakażeniami bakteryjnymi. Zakażenia bakteryjne są zwykle powodowane przez niektóre szczepy paciorkowców. W tych przypadkach konieczne jest zastosowanie antybiotyków.
Migdałek lub adenoidektomia to zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu migdałków i migdałków. Antybiotyki zmniejszą ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji i sprawią, że przez kilka dni nie będziesz zarażać. Możesz także zastosować proste domowe sposoby na zapalenie migdałków i zmniejszyć ich obrzęk. Jedzenie miękkich pokarmów i picie ciepłych płynów pomoże złagodzić objawy.
Infekcja wirusowa może prowadzić do powiększenia migdałków, jeśli nie będziesz odpowiednio leczyć zakażenia. Infekcja może rozprzestrzenić się na pobliskie tkanki, w tym na ucho, nos i klatkę piersiową. Infekcja wirusowa może również powodować stan zwany quinsy. Infekcja ta występuje, gdy pomiędzy migdałkami a ścianą gardła znajduje się kieszeń z ropą.
Tonsillektomia
tonsillektomia w przypadku powiększonych migdałków to zabieg polegający na usunięciu migdałków pacjenta w celu złagodzenia niedrożności i umożliwienia prawidłowego oddychania. Ta operacja jest wykonywana zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. Niektóre z zagrożeń związanych z tą procedurą obejmują infekcje i powikłania związane ze znieczuleniem. Niektórzy pacjenci mogą również doświadczyć przedłużonego powrotu do zdrowia i mogą wymagać dodatkowej opieki medycznej przez kilka tygodni. Aby zapobiec powikłaniom, pacjenci powinni przestrzegać instrukcji pooperacyjnych i unikać przyjmowania niektórych leków przed zabiegiem.
Po zabiegu tonsillektomii pacjent jest umieszczany w sali pooperacyjnej, gdzie wyszkolony pracownik służby zdrowia monitoruje jego parametry życiowe. Będzie on monitorował ciśnienie krwi i tętno. Zespół medyczny udzieli instrukcji dotyczących opieki pooperacyjnej, w tym diety i picia dużej ilości płynów. Niektórzy pacjenci zostaną wysłani do domu tego samego dnia, podczas gdy inni mogą potrzebować zostać na noc w szpitalu. W każdym przypadku tonsillektomia jest częstą procedurą w przypadku powiększonych migdałków i przewlekłego zapalenia migdałków.
Operacja wymaga znieczulenia ogólnego, które zapewnia pacjentowi sen podczas zabiegu. Zwykle jest on zakończony w ciągu 20-30 minut. Zabieg może być tradycyjny lub śródoperacyjny i polega na całkowitym usunięciu migdałków. Chirurg za pomocą metalowych narzędzi wykonuje nacięcie w migdałkach, a w celu zapobieżenia nadmiernemu krwawieniu stosuje się opaski.
Po zabiegu tonsillektomii pacjent może odczuwać ból szyi, szczęki i gardła. Po zabiegu może zostać przepisany lek przeciwbólowy, który pomaga złagodzić dyskomfort. Pacjenci powinni pić dużo płynów po zabiegu i unikać spożywania produktów mlecznych przez 24 godziny.
Podobne tematy
