Nabłonek migdałka jest narządem zbudowanym z tkanki limfoidalnej i ma niejednorodną budowę. Otrzymuje zaopatrzenie tętnicze z tętnicy wstępującej gardła. Odgrywa kluczową rolę w adaptacyjnej odpowiedzi immunologicznej górnych dróg oddechowych.
Tonsils facilitate adaptive immune responses in the upper respiratory tract
Tonsils are small glandular tissues in the back of the throat that function as part of the immune system. Produkują białe krwinki i przeciwciała, które atakują szkodliwe bakterie i zarazki. Rosną one w miarę dojrzewania dziecka, osiągając swój maksymalny rozmiar między czwartym a siódmym rokiem życia. W stanie zapalnym mogą powodować problemy z oddychaniem. Mogą również zakłócać odpływ śluzu w gardle.
Komórki dendrytyczne (DCs) są zróżnicowaną populacją komórek, które orkiestrują odpowiedź immunologiczną poprzez aktywację komórek T i wydzielanie cytokin. Niektóre podgrupy DC wolą rezydować w tkankach limfoidalnych, podczas gdy inne migrują pomiędzy tkankami limfoidalnymi i nielimfoidalnymi. Populacje oddechowych DC rezydują w górnych drogach oddechowych, pod nabłonkiem przewodzącym dróg oddechowych i w pęcherzykach płucnych. Komórki te pobierają antygeny w drogach oddechowych i aktywują limfocyty T oraz cytokiny. Składają się z dwóch podgrup: konwencjonalnych CD11b+ DCs i plazmacytoidalnych DCs.
Tonsils facilitate adaptive immune responses in the respiratory tract by secretory IgA, a dimer of serum-type IgA. Ta immunoglobulina ułatwia odpowiedź immunologiczną poprzez hamowanie przylegania mikroorganizmów do komórek nabłonka. Jej funkcją jest utrzymanie homeostazy immunologicznej w górnych drogach oddechowych.
Nabłonek migdałków jest heterogennym narządem limfoidalnym
Migdałki są dużymi, nieobjętymi masami tkanki limfoidalnej, które leżą u podstawy języka oraz w ścianach gardła i nosogardła. Zbudowane są z warstwy nabłonka płaskiego i ustnej, z powierzchnią luminalną pokrytą komórkami płaskimi warstwowymi i inwaginacjami.
Nabłonek migdałka składa się z komórek zwanych limfocytami, które pomagają w zwalczaniu infekcji. Zawiera on mieszaninę komórek B i T. Tkanka limfoidalna jest podzielona na dwie lub trzy warstwy i znajduje się w obrębie krypty migdałkowej. Każda krypta zawiera tkankę limfoidalną, w tym limfocyty i grudki chłonne, które mają centra germinalne. Nabłonek migdałka może być gęsto naciekany komórkami dendrytycznymi i limfocytami.
Grasica jest kolejnym ważnym narządem organizmu, zawierającym zarówno komórki B, jak i T. Występują one w grupach i łańcuchach. Tkanki limfoidalne w grasicy i migdałkach pełnią rolę czujników immunologicznych i stanowią stałe źródło ochrony przed patogenami.
Nabłonek migdałka rurkowego
Migdałek rurkowy to rurkowata masa wyniosłości śluzówkowych położona w nosogardzieli. Ma długość około trzech do czterech centymetrów i jest zbudowany z tkanki limfoidalnej rurkowej ułożonej we wtórne pęcherzyki limfoidalne. Pęcherzyki migdałkowe wyścielone są pseudostratyfikowanym kolumnowym nabłonkiem rzęskowym i zawierają komórki limfoidalne.
Migdałek dzieli się na trzy regiony. Dwa górne bieguny oddzielone są gardłem, a środkowy otoczony jest podniebieniem miękkim. Migdałki znajdują się w sąsiedztwie przedniej części gardła i środkowej części jamy ustnej. Tworzą one pierścień, który nazywany jest pierścieniem migdałkowym Waldeyera.
Migdałek jest wydatną, owalną strukturą o średnicy około dwóch do trzech centymetrów. Zawiera wiele krypt i wtórnych pęcherzyków limfoidalnych. Pęcherzyk migdałka otoczony jest tkanką limfoidalną złożoną z wtórnych pęcherzyków limfoidalnych i tkanki limfoidalnej międzykolcowej. Nabłonek migdałka składa się z tkanki płaskiej i jest silnie naciekany przez komórki limfoidalne.
Nabłonek migdałka otrzymuje zaopatrzenie tętnicze przez tętnicę gardłową wstępującą
Migdałki podniebienne otrzymują swoje zaopatrzenie tętnicze z tętnicy gardłowej wstępującej i tętnicy językowej. Znajdują się one tuż za przewodem Eustachiusza i pokryte są zbitym pseudostratyfikowanym nabłonkiem kolumnowym. Nabłonek ten zawiera komórki podstawne i gobletowe.
GPn dzieli się na przedział górny, środkowy i dolny. Część górna biegnie pomiędzy ICA i IJV, gdzie daje początek gałęziom trzonu i zatoki szyjnej. Część środkowa przemieszcza się w przestrzeni za gardłem, skąd drenuje się do węzłów chłonnych za gardłem.
Plica infratonsillaris rozciąga się do części tylno-dolnej migdałka. W dzieciństwie tkanka limfoidalna nie tworzy się w dołku limfoidalnym, który jest wyłącznym miejscem ukrywania się wydzielanej tkanki litej. Ciała obce i bakterie mogą utknąć w tych tkankach, powodując stan zapalny i ból.
Naczynia chłonne migdałków drenują do węzłów podżuchwowych i zażuchwowych. Naczynia te drenują również do węzłów podżuchwowych w uchu. Inwazyjne naczynia limfatyczne nie są rzadkością w obrębie głowy i szyi, dlatego ważne jest dokładne zrozumienie tej anatomii.
Podobne tematy
